Martyna Bunda „Kot niebieski”

Najpierw spodobały mi się okładka i tytuł, może to historia o kotach ? Piękne koty są, ale tylko jako niemi świadkowie ponad 650-letniej historii klasztoru w Kartuzach i losu wielu bohaterów a także rozwoju ludzkiej myśli i nauki.

Historia rozpoczyna się w 1379 roku przybyciem na teren dzisiejszych Kaszub Jana Deterhusa z Pragi, towarzyszy Mu niezwykły błękitny kot. Rozpoczyna się budowa klasztoru położonego pomiędzy pięknymi jeziorami. Wokół klasztoru powstają wsie a w nich żyją fantastyczni, wyraziści bohaterowie: Jan z Ruśniczyna donator klasztoru, jego syn Mestwin w przyszłości kat, Sabina córka i żona kata, Joanna akuszerka i zielarka, Alma zakonnica mistyczka i wielu innych. Ich losy w magiczny niekiedy sposób łączą się ze sobą. Klasztor się rozbudowuje i mimo surowej reguły tętni w nim życie i buzują emocje. Obserwujemy rozwój nowych idei filozoficznych poszukujących odpowiedzi na pytanie o budowę świata. Część druga książki przedstawia czasy bardziej współczesne. Autorka przedstawia rozwój poglądów na budowę materii, na kartach książki pojawiają się opowieści o największych uczonych XIX i XX wieku i ich naukowych teoriach. Opowieść kończy się w latach 70-tych ubiegłego wieku. Kartuzy są miastem powiatowym a ludzie wiodą w min w miarę spokojne życie.

O czym jest książka, jaka jest, trudno jednoznacznie odpowiedzieć. Powieść wielowątkowa, trochę tu magii, zabobonu, mistycyzmu i wiary w Boga, rzetelnej historii przeplatanej z fikcją. Polecam wszystkim, którzy lubią powieści nieoczywiste, świeże. Czytałam ją z wielką przyjemnością.

Krystyna Dubaniewicz