Emma Donoghue pisarka o irlandzkich korzeniach znana jest czytelnikom przeważnie ze swojej bestsellerowej i zekranizowanej powieści „Pokój”,. Tymczasem ma ona na swoim koncie kilka innych książek. Jedną z nich jest „Cud”, historyczna powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Tłem akcji jest dziewiętnastowieczna irlandzka wioska z surowym krajobrazem i klimatem. Jej mieszkańcy ciężko pracując prowadzą proste życie podporządkowane i mocno związane z wiarą katolicką. Ich religijność graniczy z zabobonem i to właśnie ona jest tematem głównym tej powieści. Do tej wioski przybywa angielska pielęgniarka by obserwować żarliwie modlącą się dziewczynkę i jej dobrowolny post. Ma też zdać raport powołanej do tego celu komisji, czy dziewczynka nie przyjmująca pokarmów od kilku miesięcy i żyjąca to cud, czy mistyfikacja.

Mała Anna to wrażliwe, uduchowione dziecko, kontrastem dla niej jest osoba pielęgniarki, niewierzącej, surowej, która obserwując swoją pacjentkę wietrzy oszustwo. Pisarka stopniowo ukazuje czytelnikowi powolną przemianę tej kobiety i pokazuje jej walkę o życie dziecka. Nakreślone w tej powieści inne postacie - opiekująca się dziewczynką zakonnica, bierni rodzice i ksiądz, ignorant lekarz i ich postępowanie wywołują u czytelnika emocje.

Czytając „Cud” odniosłam wrażenie, że te problemy, które porusza autorka można doskonale odnieść do współczesnych nam czasów - molestowanie dzieci, ukrywanie tajemnic, głupotę dorosłych, obarczanie się winą za grzechy innych. W wielu domach takie tragedie ciągle się powtarzają, tym bardziej cieszy czytelnika zakończenie książki. Lekturę czytało mi się dobrze, odpowiada mi styl pisarski, Emmy Donoghue, chodź nie ma w niej wartkiej akcji to możemy obserwować stopniowe odsłanianie tajemnic i pielęgniarki i jej pacjentki. A oprócz tego pisarka podsuwa nam obraz codziennego życia mieszkańców małej wioski na torfowiskach. Polecam na jesienne wieczory.